اخبار و رسانه ها

سرطان پانکراس چیست؟

سرطان پانکراس یا سرطان لوزالمعده یک بیماری خاموش است که زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های درون غدهٔ لوزالمعده به صورت خارج از کنترلی شروع به تکثیر می‌کنند و یک توده تشکیل می‌دهند. این توده می‌تواند به سایر ارگان‌ها و بافت‌های بدن سرایت کند و علائم و نشانه‌هایی را ایجاد کند.

بعضی از علائم و نشانه‌های سرطان پانکراس عبارتند از:

• درد شکم یا کمر
• زرد شدن پوست و چشم (یرقان)
• کاهش وزن بدون دلیل
• مدفوع روشن و ادرار تیره
• بی اشتهایی
• دیابت یا عدم کنترل قند خون
• خستگی و ضعف

سرطان پانکراس معمولاً در سنین بالاتر رخ می‌دهد و برخی عوامل خطر افزایش دهندهٔ ابتلا به آن هستند. این عوامل شامل:

• سیگار کشیدن
• چاقی
• التهاب مزمن پانکراس (پانکراتیت)
• سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان پانکراس یا بعضی سندروم‌های ژنتیکی
• رژیم غذایی سرشار از گوشت قرمز و فرآوری شده

سرطان پانکراس با روش‌های تصویربرداری پزشکی، آزمایش خون و نمونه‌برداری از بافت تشخیص داده می‌شود. درمان سرطان پانکراس بستگی به مرحله، نوع و محل توده دارد. روش‌های درمان شامل:

جراحی: برای برداشتن توده و بخش‌های آسیب دیده از پانکراس یا سایر اعضا

شیمی درمانی: برای کشتن یا کاهش رشد سلول‌های سرطان با دارو

پرتودرمانی: برای کشتن یا کاهش رشد سلول‌های سرطان با اشعه

مراقبت تسکینی: برای کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی

سرطان پانکراس چالش بزرگ پزشکی است و نسبت زنده ماندن آن پایین است. با این حال، با تحقیقات جاری، روش‌های جدید درمان و تشخص زود هنگام، امید به بهبود نتایج در آینده وجود دارد.

امید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پانکراس چه قدر است؟

امید به زندگی در بیماران سرطان پانکراس بستگی به مرحله، نوع و وضعیت سلامت بیمار دارد. به طور کلی، این سرطان یکی از سرطان‌هایی است که نسبت زنده ماندن آن پایین است. بر اساس آمار انجمن سرطان آمریکا، نسبت زنده ماندن 5 ساله در تمام مراحل سرطان پانکراس حدود 10 درصد است. این یعنی از هر 100 نفر که به این سرطان مبتلا شده‌اند، تقریباً 10 نفر پس از 5 سال هنوز زنده هستند.

البته، این نسبت در مراحل مختلف سرطان متفاوت است. برای مثال، نسبت زنده ماندن 5 ساله در مرحله اول سرطان پانکراس حدود 39 درصد است، در حالی که در مرحله چهارم به 3 درصد می‌رسد.

عوامل دیگری هم ممکن است روی امید به زندگی بیمار تأثیر داشته باشند. بعضی از تومور‌های پانکراس قابل جراحی هستند و بعضی نه. بعضی از تومور‌ها به شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی حساس‌تر هستند و بعضی کمتر. بعضی از تومور‌ها هورمون‌های زائد تولید می‌کنند و بعضی نه. همچنین، سن، جنس، قوم، رژیم غذایی، فعالیت بدنی و وضعیت ایمنی بدن هم روی شانس بهبود بیمار تأثیر دارند.

پزشک معالج با توجه به شرایط خاص هر بیمار، می‌تواند تخمین دقیق‌تر و شخصی‌شده‌ای از امید به زندگی او داشته باشد. البته، لازم است به خاطر داشت که هر تخمین فقط چارچوب کلّی را نشان می‌دهد و قابل تغییر است. همچنین، لازم است به خاطر داشت که با پیدایش روش‌های جدید درمان و تشخص زود هنگام، احتمال بهبود و زنده ماندن بالاتر خواهد رفت. در این مطلب توضیح داده شده است

سرطان پانکراس چیست؟

سرطان پانکراس یا سرطان لوزالمعده یک بیماری خاموش است که زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های درون غدهٔ لوزالمعده به صورت خارج از کنترلی شروع به تکثیر می‌کنند و یک توده تشکیل می‌دهند. این توده می‌تواند به سایر ارگان‌ها و بافت‌های بدن سرایت کند و علائم و نشانه‌هایی را ایجاد کند.

بعضی از علائم و نشانه‌های سرطان پانکراس عبارتند از:

• درد شکم یا کمر
• زرد شدن پوست و چشم (یرقان)
• کاهش وزن بدون دلیل
• مدفوع روشن و ادرار تیره
• بی اشتهایی
• دیابت یا عدم کنترل قند خون
• خستگی و ضعف

سرطان پانکراس معمولاً در سنین بالاتر رخ می‌دهد و برخی عوامل خطر افزایش دهندهٔ ابتلا به آن هستند. این عوامل شامل:

• سیگار کشیدن
• چاقی
• التهاب مزمن پانکراس (پانکراتیت)
• سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان پانکراس یا بعضی سندروم‌های ژنتیکی
• رژیم غذایی سرشار از گوشت قرمز و فرآوری شده

سرطان پانکراس با روش‌های تصویربرداری پزشکی، آزمایش خون و نمونه‌برداری از بافت تشخیص داده می‌شود. درمان سرطان پانکراس بستگی به مرحله، نوع و محل توده دارد. روش‌های درمان شامل:

جراحی: برای برداشتن توده و بخش‌های آسیب دیده از پانکراس یا سایر اعضا

شیمی درمانی: برای کشتن یا کاهش رشد سلول‌های سرطان با دارو

پرتودرمانی: برای کشتن یا کاهش رشد سلول‌های سرطان با اشعه

مراقبت تسکینی: برای کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی

سرطان پانکراس چالش بزرگ پزشکی است و نسبت زنده ماندن آن پایین است. با این حال، با تحقیقات جاری، روش‌های جدید درمان و تشخص زود هنگام، امید به بهبود نتایج در آینده وجود دارد.

امید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پانکراس چه قدر است؟

امید به زندگی در بیماران سرطان پانکراس بستگی به مرحله، نوع و وضعیت سلامت بیمار دارد. به طور کلی، این سرطان یکی از سرطان‌هایی است که نسبت زنده ماندن آن پایین است. بر اساس آمار انجمن سرطان آمریکا، نسبت زنده ماندن 5 ساله در تمام مراحل سرطان پانکراس حدود 10 درصد است. این یعنی از هر 100 نفر که به این سرطان مبتلا شده‌اند، تقریباً 10 نفر پس از 5 سال هنوز زنده هستند.

البته، این نسبت در مراحل مختلف سرطان متفاوت است. برای مثال، نسبت زنده ماندن 5 ساله در مرحله اول سرطان پانکراس حدود 39 درصد است، در حالی که در مرحله چهارم به 3 درصد می‌رسد.

عوامل دیگری هم ممکن است روی امید به زندگی بیمار تأثیر داشته باشند. بعضی از تومور‌های پانکراس قابل جراحی هستند و بعضی نه. بعضی از تومور‌ها به شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی حساس‌تر هستند و بعضی کمتر. بعضی از تومور‌ها هورمون‌های زائد تولید می‌کنند و بعضی نه. همچنین، سن، جنس، قوم، رژیم غذایی، فعالیت بدنی و وضعیت ایمنی بدن هم روی شانس بهبود بیمار تأثیر دارند.

پزشک معالج با توجه به شرایط خاص هر بیمار، می‌تواند تخمین دقیق‌تر و شخصی‌شده‌ای از امید به زندگی او داشته باشد. البته، لازم است به خاطر داشت که هر تخمین فقط چارچوب کلّی را نشان می‌دهد و قابل تغییر است. همچنین، لازم است به خاطر داشت که با پیدایش روش‌های جدید درمان و تشخص زود هنگام، احتمال بهبود و زنده ماندن بالاتر خواهد رفت. در این مطلب توضیح داده شده است